Visit-olympia : Οργανώστε ένα μοναδικό ταξίδι στα μνημεία και αξιοθέατα της Ηλείας και δημιουργήστε τη δική σας επική εμπειρία. Kάντε κλικ εδώ
Χάλκινος σταυρός εγκόλπιο (Μ788).
Έχει ελαφρώς πεπλατυσμένες κεραίες.
Στο επάνω μέρος έχει απλό κρίκο ανάρτησης και στο κάτω τον σύνδεσμο με τον οποίο θα ενωνόταν το δεύτερο στέλεχος του σταυρού.
Στην μπροστινή όψη φέρει ανάγλυφη (έκτυπη) παράσταση με τον Εσταυρωμένο στο κέντρο. Εκατέρωθεν ο Ιωάννης και η Θεοτόκος. Η παράσταση της Σταύρωσης επιγράφεται ΙΔΕ Ο ΥΟCOY – IΔΟY H MHPCOY
Ο Χριστός φορά ποδήρη χιτώνα και το φωτοστέφανό του είναι ένσταυρο. Εκατέρωθεν του σταυρού ο ήλιος και η σελήνη.
Προέρχεται από το Λαδικό, κοντά στα Μακρίσια Κρεστένων. Βυζαντινή Περίοδος.
Χάλκινος λύχνος (Br5849). Η λαβή του απολήγει σε σταυρό. Προέρχεται από την Ολυμπία. 5ος -7ος αι. μ.Χ.
Πήλινη οινοχόη (ΗΠ2371). Ακέραιη. Φέρει μικρές αποκρούσεις. Βάση επίπεδη. Σώμα σφαιρικό. Ταινιωτή λαβή με νεύρωση στο μέσον της. Τριφυλλόσχημη προχοή. Λαιμός στενός, κυλινδρικός. Στο σώμα φέρει εγχάρακτο διάκοσμο με επάλληλες τεθλασμένες γραμμές περιμετρικά (τέσσερις φορές κατά διαστήματα).
Κτέρισμα τάφου βυζαντινής περιόδου από τη Μιράκα κοντά στην Ολυμπία (θέση Βελμαχέικα).
Τμήμα επένδυσης ανάγλυφου επικράνου από την απόληξη της άνω πλευράς με ζώνη η οποία σώζει ρόδακα. Ο φυτικός σχηματοποιημένος διάκοσμος αποδίδεται σε χαμηλό ανάγλυφο και αποτελείται από φύλλα άκανθας, έλικες και ανθέμιο. Χρονολογείται στους πρώϊμους Βυζαντινούς Χρόνους.
Χάλκινο λυχνάρι (ΗΜ1376). Η λαβή του απολήγει σε κεφαλή ζώου. Πρώϊμη βυζαντινή περίοδος (5ος-7ος αι. μ.Χ.)
Ζεύγος χάλκινων ενωτίων Μ2180. Πρώϊμη Βυζαντινή Περίοδος (6ος-7ος αι. μ.Χ.) Κόσμημα με εφαπτόμενους κύκλους, ενός μεγάλου με αιχμηρό, οξύληκτο στέλεχος εντός του και τρεις μικρότερους εξωτερικά της περιφέρειας του κύκλου με σταφύλια (στιγμές τριγωνικά διαταγμένες) και σφαιρίδια στην μία πλευρά του κάθε ενωτίου.
Mαρμάρινο θωράκιο με παράσταση κενταύρου (ΗΛ889). Η αναβίωση θεμάτων της αρχαιότητας διαπιστώνεται σε πολλά Ελλαδικά μνημεία της ίδιας περιόδου και μαρτυρά την άνθηση που την χαρακτηρίζει. Χρονολογείται στον 10 – 12ος αι. Προέρχεται από τη Μονή Βλαχερνών στην Κυλλήνη.
Μικρός σταυρός-εγκόλπιο (ΗΜ496). Σταυρός με κεραίες ίσου πλάτους και τετράπλευρες απολήξεις. Διατηρείται συμφυής οπή ανάρτησης κάθετα προς το πάνω μέρος της κατακόρυφης κεραίας του σταυρού. Στην κύρια όψη του εγγράφεται ανάγλυφος μικρός σταυρός με επίτιτλο. Εκατέρωθεν του κάτω μέρους της κατακόρυφης κεραίας του εγγεγραμμένου σταυρού και παράλληλα προς αυτήν, αποδίδονται δυο επιμήκη στελέχη, που ενδεχομένως να αποδίδουν συνοπτικά τα σύμβολα του Πάθους(;). Εκατέρωθεν του σταυρού υπάρχουν διάφορα έκτυπα σχέδια. Ολόκληρη την επιφάνεια της πίσω όψης καταλαμβάνει, πιθανότατα, αδιάγνωστη επιγραφή. Προέρχεται από τη Δαφνιώτισσα.
Έξι χρυσοί σόλιδοι του Ιουστίνου Β΄(566-578 μ.Χ)
Κόπηκαν σε νομισματοκοπείο της Κωνσταντινούπολης. Στην μπροστινή όψη τους απεικονίζουν τον Χριστό και στην πίσω, τον εκάστοτε αυτοκράτορα.
Τα νομίσματα βρέθηκαν θαμμένα σε σπίτι στη περιοχή της αρχαίας Ήλιδας, όπου ο κάτοχός τους τα έκρυψε μετά το 578, προφανώς για να τα σώσει από επερχόμενο κίνδυνο.
Ο κίνδυνος συνδέεται με τη διείσδυση των Σλάβων που προκάλεσε αναταραχές στην περιοχή και σηματοδότησε το οριστικό τέλος στην υπερχιλιετή ιστορία της πόλης της Ήλιδας.
Yπέρπυρο του αυτοκράτορα Μανουήλ Α´ Κομνηνού. (1143-1180) HN3696.
Μαρμάρινη πλάκα ψευδοσαρκοφάγου (ΗΛ58). Φέρει πλούσιο ανάγλυφο διάκοσμο στην μία όψη. Εντός κιονοστήρικτου τόξου με σχηματοποιημένο κόσμημα αστραγάλου, παριστάνεται στο κάτω μέρος αετός με αναπεπταμένες τις φτερούγες, ο οποίος στρέφει την κεφαλή στα αριστερά του θεατή, πλαισιωμένος από σχηματοποιημένα κλαδιά φοίνικα ή κυπαρίσσια.
Στο άνω μέρος απεικονίζεται σταυρός ο οποίος φύεται όπως και η λοιπή ανθεμωτή διακόσμηση από την κεφαλή και τις φτερούγες του αετού.
Βρισκόταν σε δεύτερη χρήση, εντοιχισμένο στον ναό της Παναγίας στο παλιό Μαρινάκι (Άγιος Δημήτριος Πηνείας). Χρονολογείται στη Μεσοβυζαντινή περίοδο (11ος-12ος).
Αμφίγλυφο θωράκιο (ΗΛ891). Πρόκειται ενδεχομένως για θωράκιο άμβωνα. Στην μία όψη απεικονίζεται απλός σταυρός με πεπλατυσμένες κεραίες περικλείεται σε ορθογώνιο διάχωρο. Στην άλλη όψη, δύο επάλληλες αύλακες περιθέουν το θωράκιο και περικλείουν μετάλλιο στο οποίο εγγράφεται σταυρός. Προέρχεται από την Μονή Φραγκαβίλας. Παλαιοχριστιανική περίοδος.
Τετραευάγγελο (επίσης τετραβάγγελο και τετραευαγγέλιον) της Μονής Πορετσού (ΗΔ700).
Το χειρόγραφο (κώδικας) είναι φτιαγμένο από σκληρή περγαμηνή (επεξεργασμένο δέρμα ζώου) και χρονολογείται τον 14ο αι. μ.Χ.
Το τετραευάγγελο αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της Χριστιανοσύνης, αφού περιέχει τις ιερές αφηγήσεις για τη ζωή και τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού. Περιλαμβάνει τα ευαγγέλια των τεσσάρων Ευαγγελιστών Μάρκου, Λουκά, Ιωάννη και Ματθαίου.
Η δημιουργία ενός χειρόγραφου ήταν χρονοβόρα, πολύμηνη διαδικασία και απαιτούσε δεξιότητες για την αντιγραφή κειμένων και τη παραγωγή περίτεχνων εικονογραφήσεων.
Στην Ηλεία, εκτός από έναν χαρτώο κώδικα που φυλάσσεται στη Μονή Σκαφιδιάς, έχει διασωθεί μόνο το συγκεκριμένο τετραευάγγελο που εκτίθεται στο μουσείο.
