Visit-olympia : Οργανώστε ένα μοναδικό ταξίδι στα μνημεία και αξιοθέατα της Ηλείας και δημιουργήστε τη δική σας επική εμπειρία. Kάντε κλικ εδώ
Προϊστορική Περίοδος
Αντιπροσωπευτικό αγγείο της Μυκηναϊκής περιόδου για μεταφορά και αποθήκευση κρασιού, ελαιολάδου και αρωματικών ελαίων . Φέρει αυτή την ονομασία επειδή ο κατακόρυφος λαιμός του είναι κλειστός και η εκροή του υγρού γίνεται από μία παράπλευρη προχοή. Εκτός από την πρακτική τους χρήση, οι ψευδόστομοι αμφορείς είχαν σπουδαία ταφική χρήση ως κτερίσματα. Προφανώς, το περιεχόμενο τους θεωρείτο απαραίτητο και για τη μετά θάνατον ζωή.
Iστορική Περίοδος
Πτυσσόμενος καθρέπτης από χαλκό. Έχει δισκοειδές σώμα και λαβή σε σχήμα Ωμέγα. Τα πτυκτά κάτοπτρα αποτελούνται από δύο αναδιπλούμενα τμήματα με μορφή δίσκου. Η επιφάνεια ανάκλασης βρισκόταν στο εσωτερικό. Άνοιγαν και έκλειναν με τη βοήθεια των λαβών. Πολλά κάτοπτρα έφεραν διακόσμηση εγχάρακτη ή έξεργη στο κάλυμμα.
Τα κάτοπτρα, όπως και στην εποχή μας αποτελούσαν καθημερινής χρήσης εξάρτημα καλλωπισμού. Σχετίζονταν άμεσα με τον κόσμο των γυναικών και ως αντικείμενο τη συνόδευε σε όλα τα στάδια της ζωής τους, αλλά και μετά το θάνατό τους, δεδομένου ότι τοποθετούνταν ως κτέρισμα στους τάφους. Αρκετά κάτοπτρα προέρχονται από ιερά γυναικείων θεοτήτων όπου είχαν το ρόλο αναθήματος.
Βυζαντινή Περίοδος
Είναι η επικάλυψη της επιφάνειας του αγγείου με υαλώδες επίχρισμα. Με την εφυάλωση, το αγγείο γίνεται αδιάβροχο και αποκτά μια ψευδαίσθηση πολυτέλειας, και αναδεικνύεται ο γραπτός ή εγχάρακτος διάκοσμός τους.
Λάρνακα μαρμάρινη, λίθινη ή πήλινη λάρνακα, με γλυπτή ή ζωγραφική διακόσμηση, μέσα στην οποία τοποθετούνταν οι νεκροί σε διάφορες περιόδους
Η ψευδοσαρκοφάγος αποτελείται μόνον από την ανάγλυφη πλάκα της κύριας όψης, τοποθετημένη σε αρκοσόλιο. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στους μεσοβυζαντινούς χρόνους.
Μεταβυζαντινή Περίοδος
Χρησίμευε στην τοποθέτηση του καπνού στο τσιμπούκι (çubuc). Το υλικό κατασκευής τους ήταν συνήθως ο λεπτός πηλός και είχαν περίτεχνη, ανατολίτικη διακόσμηση. Στους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ο
καπνός διαδόθηκε από τη Δύση αστραπιαία στα τέλη του 1600 και στις αρχές του
1700. Το κάπνισμα της πίπας, εκτός από την ατομική απόλαυση που πρόσφερε,
εξελίχθηκε σε εθιμοτυπία και σε διαδικασία τελετουργίας για Έλληνες και
Τούρκους. Στα μέσα του 19ου αιώνα, με τη διάδοση του στριφτού
τσιγάρου, το παραδοσιακό τσιμπούκι άρχισε να εγκαταλείπεται.
Διάφορες εποχές
Ανάθημα είναι ένα αντικείμενο που αφιερώνεται σε έναν θεό ή ιερό χώρο ως ένδειξη ευλάβειας, ευγνωμοσύνης ή δέησης. Απαντάται σε πολλές θρησκείες της αρχαιότητας, ιδιαίτερα στην ελληνική και ρωμαϊκή θρησκευτική πρακτική.
Το ανάθημα που ως θρησκευτική – λατρευτική πρακτική φτάνει ως τις ημέρες μας, συνιστά την υλική έκφραση της πίστης και λειτουργεί ως σύνδεσμος του ανθρώπου με το θείο,.
Στην αρχιτεκτονική ή γλυπτική, είναι κόσμημα ανάγλυφο που αποτελείται από ημιωοειδή στοιχεία εναλλάξ με φακοειδή πλακίδια. Ενίοτε συνδυάζεται με ιωνικό ή λέσβιο κυμάτιο στο επιστύλιο και στους κίονες οικοδομημάτων ιωνικού ή κορινθιακού ρυθμού.
Επίσης, ήταν αγαπητό το παιχνίδι με αστραγάλους (κότσια από το γόνατο του πίσω ποδιού των δίχηλων ζώων) από την αρχαιότητα ως τον περασμένο αιώνα.
Συμποσιακό σκεύος για την ανάμειξη του κρασιού με νερό, σε διάφορες περιόδους από την μυκηναϊκή περίοδο ως την κλασική αρχαιότητα. Τη σημασία των κρατήρων για τον μυκηναϊκό κόσμο υποδηλώνει το γεγονός ότι πάνω σε τέτοιους είδους αγγεία εμφανίζονται κατά τον 13ο και 12ο αι. π.Χ. τα μόνα δείγματα μυκηναϊκής εικονιστικής αγγειογραφίας.
Αντικείμενο τα οποίο είχε τοποθετηθεί στον τάφο μαζί με το νεκρό. Επρόκειτο για αντικείμενο αξίας, καθημερινής χρήσης ή αγαπητό σ΄ αυτόν κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Παραδείγματα κτερισμάτων: διάφορα τέχνεργα, όπλα, αγγεία, εργαλεία, κοσμήματα κλπ.
Τα κτερίσματα που βρίσκονται στις ταφές αποτελούν πηγή σημαντικών πληροφοριών αφενός για την ιδιότητα και την κοινωνική θέση του νεκρού, αφετέρου για τις θρησκευτικές και μεταφυσικές αντιλήψεις των ανθρώπων και κοινωνιών για τη ζωή μετά θάνατον. Επίσης, η προέλευση των κτερισμάτων μπορούν να αποκαλύψουν εμπορικές ή πολιτισμικές ανταλλαγές.
Τέλος, τα υλικά και οι τεχνικές κατασκευής των κτερισμάτων βοηθούν στην κατανόηση της τεχνολογικής ανάπτυξης μιας εποχής αλλά και των καλλιτεχνικών ρευμάτων και εξελίξεων.
Η λέξη ρυτό προέρχεται από το ρήμα ρέω. Τα ρυτά ήταν ιδιαίτερα σημαντικά τελετουργικά σκεύη στην αρχαιότητα με εξέχουσα χρήση στην Εγγύς Ανατολή, το Αιγαίο, τη Μινωική Κρήτη και στην ηπειρωτική Ελλάδα της μυκηναϊκής και των μετέπειτα περιόδων.
Τα ρυτά χρησιμοποιούνταν για σπονδές (δηλαδή την προσφορά υγρών, όπως κρασί, μέλι ή λάδι, σε θεότητες ή νεκρούς). Κρατούνταν με το στόμιο προς τα πάνω και το υγρό απελευθερωνόταν μέσω της οπής εκροής.
Μπορούσαν επίσης να χρησιμεύσουν ως δοχεία μετάγγισης για να χύνεται υγρό με ελεγχόμενη ροή ή και για φιλτράρισμα συγκεκριμένων υγρών.
Έχουν βρεθεί ρυτά σε ποικίλα σχήματα κωνικά, ωοειδή, απιόσχημα, κυπελλόσχημα, ζωόμορφα και ανθρωπόμορφα.
Η παρουσία και η διακόσμηση των ρυτών υποδηλώνουν όχι μόνο τη λατρεία και τις τελετουργικές πρακτικές αλλά και εμπορικές και πολιτισμικές αλληλεπίδρασεις.
Είναι αντικείμενο συνήθως κυλινδρικό της κεραμικής, της αγγειοπλαστικής και ξυλογλυπτικής τέχνης, με ξεχωριστό καπάκι.Οι πυξίδες χρησίμευαν συνήθως για τη φύλαξη αντικειμένων καλλωπισμού και απαντούν ιδιαίτερα συχνά στους τάφους.
